Nadawanie międzynarodowe tradycyjnie reaguje na zmiany w geopolityce i technologiach telekomunikacyjnych. Pod koniec lat dwudziestych XX wieku Włochy, Niemcy, Wielka Brytania i Rosja jako pierwsze rozpoczęły ten gatunek działalności skierowanej do zagranicznych odbiorców.

Mimo że od tego czasu na całym świecie pojawiło się wiele różnych formatów i interpretacji, międzynarodowa działalność nadawcza od początku była tradycyjnie związana ze sposobem, w jaki państwo chce przedstawiać siebie i swoje interesy innym krajom. W ciągu ostatnich dziesięcioleci większość z nich, zwłaszcza w kontekście europejskim, stała się instrumentami polityki zagranicznej dzięki technikom soft power, wykorzystującym Internet jako sposób transmisji.

W ramach tego scenariusza w niniejszej książce zbadano, w jaki sposób nadawcy międzynarodowi musieli dostosować się do specyfiki sieci jako medium informacyjnego, wykorzystując jako studium przypadku serwisy internetowe British Broadcasting Corporation (BBC) i Deutsche Welle's (DW) dla Brazylii. Przeprowadzając analizę porównawczą, książka ta łączy w sobie dyplomację publiczną, dziennikarstwo internetowe i studia nad komunikacją masową i powinna być szczególnie interesująca dla dziennikarzy i studentów powiązanych dziedzin.

. .