To książka o przynoszeniu ulgi i spokoju duszy udręczonej przez trudne emocje, które często wydają się nie mieć sensu i końca. O oliwie na wzburzone fale, która natychmiast je uspokaja i wycisza, docierając do prawdy o ich źródle.

W formie pełnych ciepła dialogów dwójka dobrych przyjaciół rozplątuje ciasne węzły skomplikowanych uczuć w sytuacjach dnia codziennego, poszukując ich korzenia, od którego wzięły swój początek. Każdy problem jest jak sweter, który udziergała jedna nić – kiedy uda ci się znaleźć jej początek, wystarczy, że tylko ją jedną pociągniesz, a spruje się cały.

Tak, tak, to nie rzeczywistość zewnętrzna sprawia, że człowiek czuje się źle, ale jego własne skłębione myśli, które każą mu wierzyć, że jest brzydki, biedny, niekochany i skazany na nędzną egzystencję, a świat i ludzie są mu wrogiem i przeszkodą na drodze do szczęścia. A szczęście jest jak życie – wpycha się i pleni wszędzie tam, gdzie wystarczy, że nikt ani nic mu w tym nie przeszkadza – niczym kwitnący dumnie mlecz w szparze pomiędzy płytkami chodnika.

Czasem, aby pozwolić życiu zakwitnąć bujnym kwieciem, w jego najlepszej wersji, wystarczy usunąć cierń tkwiący gdzieś w duszy człowieka, ale aby móc to zrobić, potrzeba najpierw go znaleźć. Jak to zrobić? Gdzie jest początek tego kłębka?.