Ta książka empirycznie bada powszechne postrzeganie tradycyjnej ziemi (ziemi należącej do społeczności reprezentowanych przez rodziny i wodzów) w Afryce Subsaharyjskiej, która jest: własnością wspólnotową i nie pozwala na własność indywidualną; niepewną, ponieważ tradycyjne prawa do ziemi nie są rejestrowane; i uważaną za bóstwa, którymi nie można handlować. Książka powstała w ramach dwóch projektów badawczych podjętych przez autora podczas studiów doktoranckich (2004-2007) i podoktoranckich (2009) odpowiednio na uniwersytetach w Wolverhampton i Liverpool John Moores w Wielkiej Brytanii.

Do projektów badawczych przyjęta została metodologia badań jakościowych. Kluczowe wnioski są następujące: tradycyjne posiadanie ziemi jest podwójne, z własnością komunalną i indywidualną; istnieje podział na ziemię jako własność i bóstwa; prawa do ziemi mogą być zabezpieczone bez względu na to, czy są zarejestrowane czy nie, a zarejestrowane grunty mogą być kwestionowane i utracone w drodze postępowania cywilnego; a rejestracja ziemi nie gwarantuje dostępu do formalnego kredytu.

Na podstawie tych ustaleń zaproponowano niezbędne zalecenia. .