کوپه شماره پنج نوشته نویسنده خوب معاصر ایرانی ثریا سجده ی است که قبلاً هم رمان ماماجی او منتشر و با استقبال خوانندگان روبه رو شده است. سجده ی در کوپه پنج با چهره سازی و منظره سازی، کمبودها، درگیری ها، تضادها، اجبارها و زورگویی ها، تبعیض ها و محدودیت های جوانان و بویژه زنان ایران را در متن قصه انعکاس می دهد.

ماجرا از دیدار غیر مترقبه، زن مسافر با مردی جوان با دو بچه کوچک در کوپه پنج قطار بین شهری شروع می شود. دختر سر آب آوردن از آب خانه در روستا عاشق پسری شده است و در عالم جوانی این دو بی آن که حتی نام هم را بدانند، همدیگر را دوست داشته ند.

پسر، پدری زورگو و قمارباز دارد که دارای دو همسر است. پسر ظاهراً از همسر اول است اما احیاناً محصول ارتباط همسر اول با یک مرد خارجی است و به همین دلیل پسر خودش و مادرش رابطه عاطفی خوبی با سرپرست خانواده ندارند.

پسر بیچاره مجبور می شود به دلیل بدهی پدرش به مردی که دختر ترشیده شیرین عقلش در خانه مانده است، به اصرار پدر با آن دختر ناخواسته ازدواج کند. دختر عاشق که مراسم عقدکنان معشوق خود را با دختر طلبکار می بیند، از مجلس بیرون می زند و شاهد ضرب و شتم مادر داماد می شود که به این ازدواج رضایت نمی دهد.

اکنون سال ها پس از آن عشق پاک، دختر که حالا زنی کامل شده به تنهایی زندگی می کند. شعر فردوسی و قهرمان های شاهنامه را چاشنی سخن خود می کند.

شیوه گزارش و روایت داستان، سوم شخص مفرد است و ثریا سجده ی از بیرون به صحنه داستان می نگرد و احساسات و تفکرات، اندیشه ها، پندار، گفتار و کردار و حرکات و سکنات قهرمان های داستان را به عنوان یک ناظر بیرونی بی طرف بیان می کند و می تواند خواننده را با خود از آغاز تا انجام داستان با خود همدل و همراه نگاه دارد. .