Rola i wartość rodzimych systemów wiedzy w umacnianiu i kontekstualizowaniu edukacji jest od dawna uznawana (UNESCO, 1978). W tym kontekście przeprowadzono wiele badań koncentrujących się na dokumentowaniu i badaniu systemów wiedzy tubylczej na świecie, w tym w krajach Afryki Południowej.

Jednak w kontekście Afryki Południowej duża część tych badań nie przełożyła się na praktyczne procesy programowe, pozostawiając procesy edukacyjne zdekontekstualizowane (O'Donoghue, 2002; Mokuku, 2004; Shava, 2005). Powiązania między szkołą, domem i szerszą społecznością pozostały słabe (Taylor i Mulhall, 2001).

Efektem netto ograniczonej integracji rdzennych systemów wiedzy z głównym nurtem procesów edukacji ekologicznej było to, że rdzenni uczniowie (np. w społeczności wiejskiej Sebakwe) nadal byli narażeni na 2 różne światopoglądy, światopogląd zachodniej nauki i światopogląd życia codziennego.

Włączenie systemów wiedzy o ludności tubylczej do głównego nurtu edukacji, takich jak program edukacji ekologicznej Sebakwe (SEEP), jest jednym ze sposobów kontekstualizacji edukacji i poprawy jej znaczenia dla społeczno-kulturowego zaplecza uczniów. .