Het gaat in Achterhuis aan de Maas niet in het bijzonder over de verschrikkelijke dingen die de Joodse bevolking van Nederland in de jaren 1940-1945 zijn overkomen, maar vooral over de redding van een aantal Joodse mensen, onder wie kinderen. Frans en Mien Wijnakker voerden een gedurfde reddingsactie uit, waarbij zij, vanaf juni 1943 tot aan de bevrijding van het Zuiden van Nederland in september 1944, in hun pastorie in het Brabantse Dieden en op plekken in en rondom Dieden aan tenminste 24 Joodse mensen een veilige onderduikplek boden.

Zij redden zodoende die Joodse mensen van een waarschijnlijke dood in een gaskamer. Onder de geredden zijn het tienermeisje Frieda Laub, haar broertje Avraham Laub, en de baby 'Ina Wijnakker', afgebeeld op de omslag.

De reddingsactie van Frans en Mien Wijnakker komt in Achterhuis aan de Maas mooi in beeld. Het groot aantal in Achterhuis aan de Maas uitgeschreven gesprekjes en de verhalen er om heen zorgen er voor dat de lezer het gevoel zal krijgen het verstoppen en verstopt houden van die Joodse mensen in en rondom Dieden van dichtbij mee te maken.

Door de uitgeschreven gesprekjes, die indertijd daadwerkelijk zijn gevoerd en zijn opgetekend uit de mond van hoofdrolspeler Frans Wijnakker, heeft Achterhuis aan de Maas ook wel trekken van een script. Achterhuis aan de Maas is een mooi monumentje voor Frans en Mien Wijnakker.

Willem van Tongeren studeerde rechten in Nijmegen. Daarna was hij vele jaren advocaat, eerst in Utrecht, daarna in Arnhem, toen weer in Utrecht en vervolgens tot 1 januari 2023 in Twello, gemeente Voorst.

Achterhuis aan de Maas is gebaseerd onder meer op de levendige gesprekken die de auteur eind tachtiger-jaren met Frans Wijnakker voerde, maar ook op gesprekken met enkele onderduikers en andere betrokkenen. .