Tijdens het verloop van WOII nam de familie Okma zes Joodse vluchtelingen in huis op en verborg ze in een geheime ruimte achter de schouw. Nadat ze op het nippertje ontsnapten bij een razzia door de Gestapo, ging de jongste dochter Kieks bij het verzet, bezorgde ze illegale kranten, wees ze Britse parachutisten in de buurt van Den Haag de weg en zorgde ze voor veilige onderkomens voor speciale eenheden die vanuit Engeland werden gedropt.

Naarmate de oorlog vorderde, werd ze verliefd op één van de commandanten van het Verzet en werkten ze samen om gewonde kameraden te redden, wapens te stelen uit Duitse opslagplaatsen en deze ook in het land te verspreiden. Na een tumultueus afscheid ging zij verder met haar werk als koerier en maakte ze een fietstocht van zo’n 200 km.

naar het noorden van Nederland. Het was een traumatische trip, waarbij ze op het laatste moment ontsnapte aan een Duits wapenkonvooi.

Toen ze weer thuiskwam, besefte ze hoezeer de oorlog haar en haar vriend had veranderd en probeerde ze zich daarmee te verzoenen. Ze was vier keer ontsnapt aan een vuurpeloton, ze had de oorlog overleefd en was mentaal getekend door haar ervaringen.

Hiervoor zocht ze hulp, maar de hulp die haar werd geboden kwam in een giftige beker en ze hield het bijna vijftig jaar geheim. Haar familie in Nederland werd erkend door Yad Vashem, de Israëlische organisatie die registreert welke mensen Joden hebben gered van de Holocaust en zij kreeg een pensioen voor haar werk bij het Verzet van de Nederlandse Stichting 1940 – 1945.

Pas na de erkenning door deze organisaties, had ze het vertrouwen om haar familie te vertellen over de gebeurtenissen van lang geleden. .